Als uitgangspunt een serie foto’s die je al eerder hebt gemaakt. Je beantwoordt de volgende vragen
- Waarom wilde je deze serie maken. Gebruik liefst maar één zin
- Wat wil je vertellen met deze serie
- Hoe heb je deze serie gefotografeerd?
- Als je naar de webinar van Marc Prüst hebt gekeken/geluisterd welk type (catalogus – dagboek – portfolio – typologie – visueel verhaal) past dan het beste bij je serie?
Als het een grote serie is -of lastig om te publiceren- maak ik er een pdf van die dan gedownload kan worden.
Wim
1 leegstand van winkelpanden komt steeds meer voor in veel Europese steden en dorpen.
2 de middenstand verandert, zoals alles altijd verandert, door veranderend koopgedrag (internet), het niet (kunnen) meegaan met de laatste trends, veranderingen in de wijk of wat dan ook. Wat blijft zijn de economisch en sociale gevolgen voor de buurt/wijk/stad. ik wil de serie “voltooid verleden tijd” noemen, omdat het straatbeeld van ooit voorgoed is verdwenen.
3 frontaal, registratief, om het kenmerk van een typologie te versterken.
4 typologie.
2frankrijk, Florac 
frankrijk, La Bastide-Puylaurent 
frankrijk, La Bastide-Puylaurent 
frankrijk, Ainay-le-Château
Bert
“Ik wilde door middel van het fotograferen van het kamp in de tegenwoordige staat mijn eigen emoties tot rust te laten komen.” [Zie de Pdf waarin Bert zijn serie beschrijft]
Carla
Waarom: Tijdens deze coronacrisis worden ouderen weggezet als ‘oude besjes’ of ‘dor hout’. Ik wil het tegendeel laten zien.
Wat: Ik wil laten zien dat ouderen er nog wel degelijk toe doen en nog heel erg actief zijn.
Hoe: Ik fotografeer 70-plussers tijdens het uitoefenen van hun hobby/activiteit. De serie is nog niet klaar.
Welk type (catalogus – dagboek – portfolio – typologie – visueel verhaal): Portfolio.
Carla stuurde slechts vijf foto’s en ze schreef ‘de serie is nog niet klaar’. Dat is meer dan een uitnodiging -bijna een must- om haar link te volgen. Klik dus hier voor de ‘jonge ouderen’. Met complimenten, wat mij betreft. Carla spreekt van een portfolio. Prima, maar de aanpak kun je ook prima over een typologie spreken. Maar what’s in a name. De serie staat als een huis!
Peter
Waarom? Na een lezing op de fotoclub over documentairefotografie, wilde ik zelf een documentaireserie maken over een onderwerp in de buurt, De Stoomhoutzagerij in wording.
Wat? Met deze serie wil ik vertellen hoe vrijwilligers en een paar beroepsmensen een verpauperd gebouwenterrein (van oorsprong een houtzagerij) naar een werkende stoomhoutzagerij veranderen.
Hoe? Mijn uitgangspunt is om alleen foto’s in kleur met een Sony a6000 en standaard lens liggend in de originele verhouding 2:3 te maken. Verder wil ik alleen gebruik maken van het aanwezige (natuurlijke) licht.
Welk Type? Mijn serie is denk ik een portfolio, maar je kunt hem misschien ook onder het dagboek scharen.
Verder schrijft Peter nog dat hij in de paragraaf The Migrant van Anaïs Lopez erg interessant (dergelijke opmerkingen zijn er door meerdere gemaakt) vond en hij aan de lessen best wel het nodige heeft voor zijn serie over de houtzagerij. Hij stuurde wel een kleine 20 foto’s en ik heb een selectie hiervan gemaakt voor deze presentatie.
Frans
WAAROM: Binnen het kader van een aantal workshops Verhalende Fotografie heb ik gewerkt aan ‘n onderwerp en heb ik me daarna meer toegelegd op seriematig werken.
WAT: Deze serie laat zien dat het meisje met haar fysieke beperking wel een zinnige dagbesteding kan hebben als vrijwilliger in een bibliotheek.
HOE: Deze foto’s heb ik kunnen maken tijdens een dagje meelopen om haar activiteiten vast te leggen.
TYPE: Een visueel verhaal.
Bij het HOE proberen we meestal de fotografische benadering weer te geven. Zo zie ik dat Frans de jonge vrouw betrekkelijk dichtbij heeft gefotografeerd. Daardoor is er sprake van concentratie in de foto’s (waarmee is ze bezig). Ondanks dat het portretten zijn geeft hij veel informatie door de attributen waarmee ze werkt. Ik zie ook dat Frans in deze serie met bestaand licht heeft gewerkt waardoor de foto’s een natuurlijke verschijningsvorm hebben gekregen.
Frans noemt het een visueel verhaal. Er is ook wel sprake van een begin ….. etc, dus een verhaallijn maar in de termen die Prüst hanteert is het misschien te klein (qua omvang) voor een visueel verhaal. Prüst onderscheidt in zijn webinar het verhaal met verschillende hoofdstukken waarbij in elk hoofdstuk een ander (deel)onderwerp wordt behandeld. Ook visueel in de beeldtaal kunnen de hoofdstukken enigszins anders zijn. Ik denk dat je wellicht eerder zou kunnen spreken van een portfolio met één thema. Maar, och… What’s in a name?
Willy
De naam van de serie is OER
- Waarom deze serie: Ik had behoefte duiding te geven aan het begrip OER, (van oertijd tot oergezellig)
- Wat: De serie verbeeldt het begrip OER, door mij gedefinieerd als ‘tomeloze energie gericht op voortplanting, voortbestaan en overleven’.
- Hoe: Dicht op de huid om de structuur goed uit laten komen, bruine toning en laag bij de grond(aards), aansnijden → suggestie/gevoelswereld. De serie bestaat uit 3 blokjes van 3 foto’s. Elk blokje verbeeldt één van de drie genoemde aspecten van mijn definitie OER.
Door foto’s te maken die ik associeerde met OER, zonder dat ik de definitie helder had. In het proces van sorteren en selecteren werd mij de definitie en samenhang in de beelden duidelijk. - Ik denk dat de vorm van de serie het beste past bij het begrip portfolio.
Een thema op een poëtische, gevoelige én persoonlijke manier uitgewerkt. Heerlijk is dat om naar te kijken met meer dan alleen je ogen en je hoofd. Het zijn ook ‘voelfoto’s’. Een thema dat ook met drie verschillende benaderingen (vanuit een bepaald onderwerp idee) is vormgegeven. Het portfolio is daarmee een goede keuze. Zo’n portfolio over OER kan dan ook groeien in de loop van de tijd. Wellicht zien andere deelnemers aan dit platform in hun eigen werk een zekere hang naar een thema dat hen over een langere periode (misschien wel hun hele ‘fotoleven’) bezig houdt. Het is mooi als je een ‘echte’ map maakt en waarin je die bepaalde foto’s stopt. Je bouwt als het ware verder aan je portfolio met een specifiek thema.
Trees
Ik heb eerder nog niet zo bewust met een serie bezig geweest (met een bepaald doel of achtergrond). In mijn archief vond ik een aantal foto’s rondom één gebeurtenis waarvan ik een serie heb proberen te maken.
Waarom: Ik wilde het ‘georganiseerde’ van sporten/sporters in een beperkte ruimte ontdekken.
Wat wil ik vertellen: Rondom een triatlonwedstrijd vinden allerlei ‘gedoetjes’ plaats, vooral bij de start en de wisselpunten. De onderdelen lopen snel in elkaar over en een goede organisatie rondom de wissels is van groot belang voor een goede eindtijd. De sporters lijken ook sterk op elkaar en dreigen als verdwijnen als individu in de groep verloren te gaan. En ik wilde de ruimte, het decor, waar het zich afspeelde (de spiegelwaal en de bruggen in Nijmegen) meenemen: een betrekkelijke kleine, sterk georganiseerde, ruimte, waarin veel activiteiten tegelijkertijd zich afspelen. Later, na overleg met Peter heb ik mijn serie veranderd. Ik realiseerde me dat ik teveel wilde laten zien, waardoor de kern verdund werd en niet uit de verf kwam. Ik heb me nu beperkt en wat ik wil laten zien is:
- de triatlonwedstrijd
- de sporters
- het georganiseerde / het wisselpunt
- gelijkvormigheid in de individuen
De volgorde vond ik lastig. De sporters op de fiets, afwijkend formaat heb ik in het midden gezet. De zwemmers op de 1ste plaats want dat is ook het eerste onderdeel van de wedstrijd, voor de start.
Hoe: Door veel rond te lopen, te kijken en te wachten.
Deze serie zou je een portfolio kunnen noemen, waarin diverse aspecten van een evenement zijn vastgelegd.
Margo
The last seven weeks
- Waarom: Om het proces van mijn schoonvader met dementie vast te leggen
- Wat: Ik wil laten zien hoe het is om een familielid met dementie te hebben. De zware last van zijn vrouw, de beslissing om toch uit huis te plaatsen. Mijn dochter die besluit om haar bruiloft te vervroegen omdat ze voelt dat opa er niet lang meer zal zijn.
- Hoe: Ik ben op diverse dagen en momenten gaan fotograferen. Ik probeer hiermee een totaalbeeld te laten zien maar helaas heb ik maar weinig tijd gehad. Tussen het moment dat ik begon met fotograferen en zijn overlijden zaten slechts 7 weken.
- Ik zou het zelf willen benoemen als een dagboek maar een visueel verhaal zou ook kunnen.
Een heel intieme serie. Margo gaf me toestemming dit persoonlijke document te publiceren. Zeven weken, waarin zoveel gebeurt! Hierbij passen nauwelijks woorden, de serie spreekt voor zich, elke foto telt. Foto 9 zegt heel veel over afscheid nemen van je geliefde waarmee je zoveel jaren verbonden bent geweest. De laatste levensdagen.
Wil
De gehele serie bestaat uit 9 foto’s, dit is een selectie.
Waarom: het leven op een volkstuinvereniging laten zien. Titel: Je lust en je leven
Wat: om zonder de mens op de foto te tonen, toch proberen om de mens achter het schuurtje/huisje te laten zien.
Hoe: de serie is frontaal gefotografeerd en de huisjes zoveel mogelijk van dezelfde afstand.
Welk type: ik denk zelf portfolio.
Zoals Wil de serie nu presenteert (een ‘vaste’ vorm van de foto’s) zou ik het een typologische serie willen noemen. Deze typologie zegt tegelijkertijd iets over het ‘gelijkgestemde of de uniformiteit’ en juist de nuances die het individuele van de mens laten zien.